Twee flinke jongens
André en Jurgen zijn vriendjes van elkaar en ze hebben allebei
een step waar ze vaak mee spelen. Hun mama's zeggen altijd: "Op de stoep blijven
hoor, want op straat spelen is veel te gevaarlijk met al die auto's".
Daarom blijven ze ook op de stoep.
Vandaag komt André weer bij Jurgen spelen en hij vraagt: "Zullen
we weer gaan steppen?" "Ja leuk", zegt Jurgen en pakt zijn step uit de schuur.
"Zullen we vandaag een wedstrijdje doen wie het hardst kan rijden?" "Ja, dat
gaan we doen!" roept André.
"Dan beginnen we hier en dan kunnen we rond rijden en wie hier weer het eerste
is heeft gewonnen". "Oké", zegt Jurgen.
Ze gaan met de steppen naast elkaar staan. "Klaas ...... af!", roept Jurgen. En daar gaan ze. Ze rijden al heel hard. Oei daar is een bocht. Als ze nu maar voorzichtig doen. Ze gaan heel hard door de bocht en zien het oude vrouwtje niet met haar boodschappentas. En BOEM! daar rijdt Jurgen tegen de oude vrouw op. Al haar boodschappen liggen over de stoep en Jurgen begint van schrik te huilen. De oude vrouw heeft haar been pijn gedaan en zit nog op de grond. André die gestopt is loopt gauw naar de vrouw ondertussen begint Jurgen de boodschappen bij elkaar te zoeken. André vraagt de oude mevrouw: "Hee..ft u zich pppijn gedaan?" "Ja", zegt de vrouw mijn been doet zo'n pijn". "Wij zul..len u naar huis bbbrengen".
Jurgen komt weer bij hun met de boodschappen en samen helpen ze
de oude vrouw om voorzichtig naar huis te lopen. Gelukkig woont ze vlakbij. In
het huis zetten de jongens haar op een stoel.
"Dank je wel jongens, anders was ik nooit thuis gekomen, maar hoe moet dat nu,
ik moet zeker een paar dagen op de stoel blijven zitten?", vraagt de vrouw.
"Tja, het is mijn schuld", zegt Jurgen, "dat u nu op een stoel
moet zitten, dan ga ik iedere dag boodschappen doen voor u". "Ja", zegt André,
"en dan help ik hem".
"O, dat zou ik heel fijn vinden", zegt de vrouw dan.
"Mevrouw mmmag ik u iets vragen? Wilt u het niet tegen onze ouders zeggen, want
dan mogen we vast nooit meer steppen en dat doen we zo graag?" vraagt Jurgen.
"Luister jongens, ik zal het wel tegen jullie ouders moeten
zeggen, maar wees maar niet bang, ze zullen het heus wel begrijpen en jullie
kunnen toch ook niet op de grote weg steppen. En wij hebben het nu toch
opgelost, jullie helpen mij en dat vind ik heel erg fijn en jullie moeten ook
tegen jullie ouders vertellen waar jullie steeds heen gaan, anders worden zij
weer ongerust".
Dat is natuurlijk ook weer zo, denken de jongens.
"Maar jullie moeten wij wel beloven dat jullie geen wedstrijdje meer doen op de
stoep!" zegt de vrouw. "Jullie doen de boodschappen voor mij tot mijn been beter
is, maar daarna moeten jullie ook blijven komen om limonade te drinken, dan ben
ik ook niet meer zo alleen, is dat afgesproken?"
"O, dan u wel", roepen de jongens in koor. En ze geven de vrouw een dikke zoen
op haar wang.
En zo komt het toch allemaal weer goed.
